မေပၚတစ္ေပၚ ထုတ္ေဖာ္ကာဝတ္
ေအာ္ က်က္သရည္ ရွိတဲ႔ ေခတ္ ....
ကိုယ္ထက္သာ မနာလိုေတြးလို႔ရယ္
ယုတ္မာအၾကည့္နဲ႔ "ငါ" မွ" ငါ"ပဲ
" ငါ႔ေဆြ" ငါ႔မ်ိဳး" "ငါ႔သား" "ငါ႔သမီး"
" ငါ႔ေၿမး"မက်န္ ငါ ငါ ငါ ငါ
"ငါ" ဆိုတဲ႔ "အတၱ"ေတြ ၾကီးဆိုးတဲ႔ ေခတ္ ....
"တိုက္"ေပး"ကား"ေပး မယားငယ္ရေရး
တဏွာအေတြးနဲ႔ သစၥာမရွိေတာ႔တဲ႔ ေခတ္......
" ဝ"မရွိပဲ" ဝိ"လုပ္ ဆန္မရွိပဲ ေစာက္စားၾကီး
မဟုတ္မမွန္ လုပ္ၾကံဇတ္ေတြနဲ႔
မသူေတာ္ေတြ ေပါေသာ ေခတ္ ...
အခ်စ္ကိုမွ တန္ဖိုးမထား
အတုအစစ္ ကာလာခ်ယ္လို႔
မာယာ ေတြေပါေသာ ေခတ္.....
" အမွား"ကို"အမွန္"ၿမင္ "အမွန္"ကို"အမွား"ၿမင္လို႔
အၿမင္က်ဥ္းေၿမာင္းေသာ ေခတ္.....
အလွမ္းက်ယ္ အလယ္လတ္ပါလို႔
" ေငြ" ေနာက္ကိုလိုက္ ဘဝလည္းဆံုး
လူညႊန္႔ပါတုန္း "မိန္းမရႊင္"ေပါတဲ႔ ေခတ္....
"ဘုရား" လည္းမသိ "တရား" လည္းမရွိ
အလိုေတာ္ရိေတြ က်က္စားတဲ႔ ေခတ္ ...
ဒါလားဗ်ာ ခင္ဗ်ားတို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ေၿပာေၿပာေနတဲ႔ ေခတ္ ၾကီးကေလ
ထီြ
ရြံဖြယ္ေကာင္းပ ရွက္ဖို႔ေကာင္းလွ
အဲတာေတြ ေတြးေတြးၿပီး
စိတ္ ပုတီးနဲ႔ ရိပ္ၾကီးပဲ ခိုရမလိုလို
ခဏေလးဗ်ာ ဆိုၿပီး
က်ဳပ္ကေတာ႔ ေခတ္ ကို ေနာက္တစ္ၾကိမ္
စားသံုးဖို႔ စဥ္းစားေနတုန္းဗ်ာ .....
No comments:
Post a Comment